Eten, eten en eten - alleen vandaag even niet :)

Namaste allerliefsten, sanchai hunu huncha? :)
ik ga maar weer eens wat schrijven want daarvoor heb ik dit ook aangemaakt. Mijn tweede week in Kalanki is alweer begonnen en ik heb het heel erg naar mijn zin hier. Ik werk nu bij INSEC, de mensenrechtenorganisatie, hoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik nog niet echt het gevoel heb dat ik een bijdrage lever aan het functioneren van INSEC. In de eerste week heb ik me geinformeerd over de activiteiten die INSEC verricht en over de geschiedenis van Nepal en ook de recente politieke situatie. Voor diegene die het interesseert: Nepal bevindt zich in een overgangsproces tot democratie waarbij ze graag een federale staat willen vormen maar door machtsstrijd tussen de partijen en buitenslandse druk (eigenbelang) kon nog geen nieuwe constitutie worden gevormd en daarom is ook het parliament opgelost, aangezien ze hun taak niet konden vervullen. Op 22 november zijn de nieuwe verkiezingen, dus daar ben ik er nog... dat wordt nog even spannend. Helaas heb ik nu nog steeds niet gehoord wat mijn opdrachten voor de komende weken gaan zijn... als het goed is, kom ik meer te weten op woensdag. Ik weet al wel dat ik heel graag iets over vrouwelijke dalits (onaanraakbaren) zou willen schrijven, aangezien zij zich in de meest gemarginaliseerde positie van de maatschappij bevinden en extra aandacht nodig hebben. Of dat lukt, horen jullie dan nog wel.

Verder zijn mijn collega`s hele lieve en geinteresseerde mensen en iedereen maakt hier graag babbeltjes. De enige die zich niet voor mij lijkt te interesseren, is mijn begleider maar misschien moet ik me even door haar harde kern doorbijten. :)
Dit weekend was ook heel erg leuk en ik werd door verschillende mensen uitgenodigd om te komen eten. Dal bhat (typisch nepalees: reis met linzensoep) heb ik bij de lieve familie gegeten die bij INSEC in de cafetaria werkt. Ook door de weeks laten ze mij niet hongeren, in tegendeel... ik wordt hier gemest! Eten is namelijk heel erg belangrijk in de Nepalese cultuur. Je wordt hier vaak niet gevraagd, hoe het met je is, maar of je al gegeten hebt. :) Ze eten hier in familieverband op de grond en met de handen, wat mij vooral met de rijst alleen moeilijk lukt. Ik heb in het weekend ook hele leuke boeddhistische tempels bekeken, die sommige van mijn collegas aan mij hebben laten zien.. bij die ene tempel liepen honderden knettergekke apen rond die ook wel eens op mensen gingen afrennen en ik zag me al aan hondsdolheid dood gaan... ;) Mij valt ook op dat mensen heel makkelijk met elkaar praten, zelfs als ze elkaar pas net hebben leren kennen en ze zijn ongelovelijk gastvrij.
Vandaag en overmorgen zijn twee bijzondere dagen voor de vrouw aan die vrouwen dus niet hoeven te werken - jeeh... De vrouwen zijn op deze dagen aan het vasten en later gaan ze in Sari`s gekleed dansen met z`n allen in een tempel voor hun mannen of toekomstige mannen. Ik ga wel meedoen, vooral om mijn lichaam even wat rust te geven van al het overmatige eten van de afgelopen week. :)

Nepal is echt een toverachtig landje... de mensen zijn schatjes en de natuur is zo mooi. Ik kan niet wachten om eens in de bergen te gaan trekken.

Macht`s gut, meine lieben!!!

PS: ik heb Paul`s hindu boodschap op de vlag ontcijferd..haha lief, hoor!