Dashain in de bergen

Hee liefsten, het is wel weer tijd dat ik even wat van mij laat horen… dus hier een klein berichtje over de stand van zaken.

Nu ben ik alweer een paar dagen aan het werk, maar tot aan maandag zat ik ergens in de bergen vlakbij Pokhara. Ik had al eerder in het vorige berichtje geschreven dat ik de Dashain vakantie met Om zou gaan trekken in de bergen. Dat heb ik dus opzich ook gedaan, alleen is het iets anders uitgepakt dan verwacht. Aangezien hij guide is en dit de high season (kenmerkend voor de super mooie heldere zicht op de Himalaya bergen) moest hij met een groep bulgaren op pad. Hij ging al wat eerder weg met zijn groep en ik ging met een bevriende guide van hem twee dagen door de bergen trekken totdat we bij de hot springs (Tatopani) bij Om’s groepje aankwamen. Overdag was het echt vies druk daar, maar ik heb me vroeg s’ochtends het bed uitgemarteld (dat klinkt beter in het duits, denk ik) en werd wel beloond, aangezien ik een uur in mijn eentje totdat ik bijna was opgelost in het water kon genieten van de heerlijke warmte om me heen… De rest van de trip was opzich ook best leuk. Ik heb heel erg ervan genoten om in de natuur te zijn en de meeste tijd (als er geen heuvel voor zat) op een mooie berglandschap met sneeuwtopje te kunnen kijken. Overal aan de kant van de weg waren talloze bloemen in de mooiste kleuren, kleine diertjes, aapjes en watervalletjes en doodenge bruggetjes… Ten eeren van het festival droegen veel dorpelingen knalrode rijst-tikas op hun voorhoofd en was aan het begin van elk dorp een grote bamboe-schommel (in Europa voor veiligheids-regels waarschijnlijk niet toegelaten) opgebouwd op die de kinderen de hele dag zich gingen vermaken. Dus, hoewel ik het festival niet in een hindu-familie kon vieren, heb ik wel wat rituelen in bergdorpjes langs zien komen. Dat was heel leuk. Verder was het ook wel een beetje een eenzam tripje omdat Om bijna 14 uur bezig was als gids en ik merk ook dat er best wat onduidelijkheden zijn vanwege cultuurverschillen, maar tot nu toe ben ik nog steeds gelukkig met hem.

Wat ook heel interessant was voor mij waren de baggagedragers van de bulgaren. Drie van de vier waren namelijk Dalits uit Om’s dorpje en eentje, Hom, heeft mij wel wat dingen verteld over discriminatie die hij nog steeds meemaakt. Bijvoorbeeld heeft hij mij verteld dat hij huizen, vooral keukens, van hogere kastes niet binnen mag gaan. Toen we na de trek Om’s ouders gingen opzoeken (die van de hoogste kaste zijn: Brahmin) zag ik, hoe de zoon van Hom de theekopjes van hem en zijn vader moest afwassen, aangezien Om's grootvader dat wilde die nog heel erg traditioneel is. Ik had al veel hierover gelezen, vooral in restaurants als Dalits thee drinken moeten ze vaak hun kopjes zelf wassen omdat ze als onrijn worden aangezien. Het was dus nu wel indrukwekkend om dit met eigen ogen te zien en ik kreeg er wel een beetje kippenvel van. Hoewel er natuurlijk ergere incidenten zijn jegens hen, heeft dit symbolisch als nog best veel impact.

Gesproken over dit onderwerp, ik ben klaar met alle interviews en nu moet ik dus wel beginnen met het schrijven van mijn onderzoekspaper. Ik ben er al een beetje mee begonnen, maar ik vind het wel moeilijk. Toch ben ik heel gepassioneerd over dit onderwerp, waardoor ik wel de motivatie heb om er iets moois van te maken.

Dit was het wel voor zover van mij. Hier gaat het dus wel goed, hoewel ik af en toe ook erg verlang naar gewend eten (Kaas!! ik ben echt een kaaskop geworden in de afgelopen drie jaar :)..) en mijn familie en vrienden. De warmte is ook niet echt meer een grote reden om Nepal te preferen, aangezien het echt koud wordt nu… echt koud (ik stel me waarschijnlijk wel een beetje aan, een winterjas is namelijk nog niet nodig). Ze hebben wel een ventilator voor de hitte, maar geen verwarming voor de kou. Ik heb nu gelukkig wel een warme douch kunnen organiseren. :)

Mijn lieve vrienden, ik wens jullie veel plezier en hoop dat jullie gelukkig zijn. Ik ben altijd blij als ik iets van jullie hoor. Tot aan het volgende berichtje..